دیزاین فیکیشن Design Fiction هم می تواند یک رشته علمی و هم یک روش برای کمک به طراحی باشد(۱) در این روش پروتوتایپ یا پیش نمونه در قالب داستانی بیان می شود و طراحان آینده پژوه برای خلق آینده از این روش استفاده می کنند.
دیزاین فیکشن به طراحان اجازه می‌دهد که به آینده دور نگاه کنند و متدی برای بررسی، اکتشاف و نقد آينده های محتمل را ارائه میکند.
دیزاین فیکشن از سیگنال های ضعیف در زندگی روزمره الهام می گیرد، مانند نوآوری در فناوری ها یا روند های جدید فرهنگی و از آن ها برای ایجاد چشم اندازهایی تحول آفرین از اجتماع استفاده میکند.
پائول کولتون دیزاین فیکشن را اینگونه تعریف میکند:
۱. چیزی است که دنیای داستان را خلق میکند.
۲. پیش نمونه چیزی باید در این دنیا ساخته شود.
۳. با هدف ایجاد فضایی برای استدلال ایجاد می شود، جایی که یک چیز می تواند هر معنایی داشته باشد.(۳)
برای این منظور از رسانه های مختلفی مانند، پیش نمونه راهنمای کاربران محصول، نرم افزار های دیجیتالی، ویدیو ها ، داستان های کوتاه، کتاب های کمیک، ویدیوهای تخیلی، مستند های تخیلی،کاتالوگ ها و روزنامه ها استفاده می شود.
منابع
Blythe, M. 2014, “Research through design fiction: narrative in real and imaginary abstracts”, ACM, , pp. 703.
https://medium.com/digital-experience-design/design-fiction-32094e035cd7
https://eprints.lancs.ac.uk/id/eprint/82042/1/Back_to_the_Future.pdf
دیدگاهتان را بنویسید